Malediwczycy

Pierwsze słowo, które natychmiast przychodzi na myśl, gdy mamy opisać malediwczyków to

UŚMIECHNIĘCI

Jeżeli sami nie uśmiechną się do Ciebie, nie zagadają 'Hello, how are you?' to na pewno odwzajemnią twój uśmiech.

Są też bezinteresowni, pomocni, szczerzy, prawdziwi.

Pojedynek na uśmiechnięte miny

Cóż, wydaje się, że nietrudno być pozytywnie nastawionym do ludzi żyjąc w takim miejscu, ale jest to raczej ich cecha narodowa a nie wpływ klimatu.

Mieliśmy okazję być na pięciu zamieszkałych wyspach i na każdej doświadczyliśmy życzliwości z ich strony.

Co ważne nie widać u nich nastawienia na zysk z turysty, który można zauważyć w wielu turystycznych regionach.

Malediwczycy nie wydają się biedni, nawet jeżeli mieszkają w domach wyglądających niezbyt okazale z zewnątrz, to w każdym jest wielki telewizor, każdy z nich ma przynajmniej jednego smartfona i stać go na zakupy w sklepie. 

A jeżeli go nie stać to sąsiedzi zawsze pomogą.

To też jest część ich kultury.

W porcie

Dostęp do techniki jest powszechny, szczególnie młodzi praktycznie nie rozstają się ze smartfonem.

Trudno się dziwić, są trochę odcięci od świata i przynajmniej za pośrednictwem internetu chcą uczestniczyć w życiu świata.

Telefonia i Internet dzięki dobremu zasięgowi są ogólnodostępne, relatywnie tanie dla miejscowych, więc korzystają z tego ile mogą.

To co jest charakterystyczne dla mieszkańców Malediwów w oczach europejczyka to wpływ panującej tam religii, islamu sunnickiego.

W związku z islamem na wyspach zamieszkałych przez miejscowych  jest całkowity zakaz posiadania, spożywania oraz sprzedaży alkoholu......, nie można kupić wieprzowiny, zakazane jest afiszowanie się z inną religią.

Kobiety zakrywają większą część ciała, również włosy.

Przyjęte jest, że turyści nie powinni chodzić zbyt roznegliżowani w miejscach publicznych, kobiety powinny mieć zakryte ramiona i przynajmniej szorty.

Nie można chodzić w bikini czy w samych slipach poza wydzielonymi plażami dla turystów.

Szanujcie inną kulturę

I na tym restrykcje związane z islamem się kończą.

Nie zauważyliśmy jakiejkolwiek dyskryminacji kobiet, mają taką samą pozycję jak mężczyźni choć widoczny jest podział ról.

Młode dziewczyny i kobiety swobodnie rozmawiają z niespokrewnionymi miejscowymi czy też z turystami.

Zgodnie z islamem 5 razy dziennie muezin nawołuje do modlitwy.

Nie widać modlących się na dywanikach, co najwyżej w tym czasie część sklepów jest zamkniętych.

Dodam, że nie ma tam praktycznie ryzyka popełnienia przestępstwa przez miejscowego względem turysty, jest to bardzo bezpieczny kraj.

Zdaje się, że islam jest tam częścią kultury i tradycji niż rygorystyczną doktryną religijną.

Dzień jak co dzień

Co do braku alkoholu to w tym miejscu mała dygresja.
Całe szczęście, że alkohol nie jest tam dostępny.
Dzięki temu wieczorami jest cisza i spokój nawet w najbardziej turystycznych miejscach.
Nawet nie chce sobie wyobrazić jak bardzo zmieniłoby się to miejsce gdyby głównymi ulicami przetaczały się hordy pijanych polaków, rosjan czy anglików.

Językiem którym posługują się miejscowi jest dhiwehi, kompletne niezrozumiały w mowie czy piśmie dla przeciętnego turysty ale dość powszechny jest język angielski, choć czasami znajomość pozostawia wiele do życzenia.

Charakterystyczną cechą tego narodu jest również to w jaki sposób mówią, niezwykle spokojnie i cicho. Na pewno udzieli się to każdemu rozmówcy.

Edukacja jest na niezłym poziomie, choć mamy wrażenie, że kuleje u nich matematyka :)

Przeliczanie w sklepie z rupii na dolary i wydawanie reszty to często nie lada wyzwanie, zdarzało się, że brałem ich kalkulator do ręki i sam wyliczałem rachunek.

Reasumując, malediwczycy są bardzo przyjaźnie nastawieni, uśmiechnięci, otwarci i uczynni.

Dzięki nim pobyt na tych rajskich wyspach jest jeszcze milszy.

A Malediwy...
jak dla nas to wręcz magiczne miejsce, w którym czas się zatrzymał, a rytm życia wyznaczają fale oceanu.
To idealne miejsce, by uciec przed naszym zwariowanym światem, pełnym ustalonych terminów, tłumów, stresu.
Pogodne usposobienie mieszkańców dopełnia ten obrazek, więc reasumując, wierzymy, że jest raj na ziemi.
Cieszymy się, że mieliśmy szczęście znaleźć się w nim, i choć przez krótki czas pożyć wśród tych ludzi ich życiem.